Veiligheid

Veiligheid op korte en lange termijn
Het doel van de tbs-maatregel is het op korte en lange termijn beveiligen van de maatschappij. Op korte termijn betekent dat, dat een patiënt niet buiten het forensisch psychiatrisch centrum (fpc) kan verblijven zonder daar toestemming voor te hebben. De veiligheid op lange termijn wordt vergroot door de behandeling te richten op het aanzienlijk verkleinen van de kans dat de patiënt opnieuw een ernstig delict pleegt.

Veiligheid creëren
Veiligheid creëren we in eerste instantie door een goede relatie met de patiënten op te bouwen en te behouden. Door te weten wat er omgaat in de individuele patiënt en wat er speelt binnen de groep is het mogelijk afwijkend gedrag snel te signaleren en in te grijpen als dat nodig is. Incidenten kunnen daardoor worden voorkomen. Daarmee is behandelen ook beveiligen. 

Signaleringsplannen
Belangrijk voor de veiligheid is ook het Signaleringsplan. Dit is een onderdeel van het behandelplan. Dit plan benoemd signalen die aangeven dat het minder goed gaat met de patiënt en dat er mogelijk een crisis dreigt. Door vroegtijdig hulp te vragen (patiënt) of in te grijpen (medewerker of patiënt) kunnen gevaarlijke situaties worden voorkomen.

Risicotaxatie-instrumenten
Alle fpc's en fpk's gebruiken ook risicotaxatie-instrumenten om gestructureerd de risico’s van een patiënt in kaart te brengen. Voor elke patiënt wordt minstens één keer per jaar een risicotaxatie afgenomen. Of iemand op verlof mag, is onder meer afhankelijk van de score op de risicotaxatie. Een patiënt mag alleen op verlof als de kans op recidive laag is. De score op de risicotaxatie zegt ook iets over het effect van de behandeling. Een patiënt zou gedurende zijn behandeling steeds lager moeten scoren op de recidivekans.

Technische beveiliging
Uiteraard moeten alle fpc's en fpk's voldoen aan strenge veiligheidseisen op bouwkundig gebied. Bij alle instellingen worden deze eisen regelmatig gecontroleerd en geïnspecteerd.